ซึง

                      เป็นเครื่องดนตรีชนิดดีด มี 4 สายเช่นเดียวกับกระจับปี่ แต่มีขนาดเล็กกว่า กะโหลกมีรูปร่างกลมทั้ง          กะโหลกและคันทวน ใช้ไม้เนื้อแข็งชิ้นเดียวคว้าน ตอนที่เป็นกะโหลกให้เป็นโพรงตัดแผ่นไม้ให้กลมแล้ว          เจาะรูตรงกลางทำเป็นฝาปิดด้านหน้า เพื่ออุ้มเสียงให้กังวาน คันทวนนำเป็นเหลี่ยมแบนตอนหน้าเพื่อติด          ตะพานหรือนมรับนิ้วจำนวน 9 อัน ตอนปลายคันทวนทำเป็นรูปโค้ง และขุดให้เป็นร่อง เจาะรูสอดลูก
         บิดข้างละ 2 อัน รวมเป็น 4 อันสอดเข้าไปในร่อง สำหรับขึ้นสาย 4 สาย สายของซึงใช้สายลวดขนาดเล็ก
         2 สาย และ สายใหญ่ 2 สายซึงเป็นเครื่องดีดที่ชาวไทยทางภาคเหนือนิยมนำมา เล่นร่วมกับปี่ซอ และ สะล้อ

               ซึง เป็นเครื่องดีดที่มี 4 สายเช่นเดียวกับกระจับปี่แต่มีขนาดเล็กกว่า มีรูปร่างคล้ายพิณวงเดือน
         ของจีน(จีนเรียกเหยอะฉิน) ทางภาคเหนือของไทยเรียกว่าซึง ทางภาคอีสานเรียกพิณอีสานซึ่งมีขนาด
         ยาวประมาณ 81 ซ.ม.กระโหลกกลมตัวกระโหลกและคันทวนทำด้วยไม้แก่นเนื้อแข็งชิ้นเดียวกันขุดคว้าน
         ตรงที่ เป็นกระโหลกให้เป็นโพรงด้านหน้าของกระโหลกปิดด้วยแผ่นไม้เจาะรูกลางแผ่นเพื่อทำให้เสียง         กังวานมีลูกบิดข้างละ 2 อันรวมเป็น 4 อัน สายทั้ง 4 สาย ใช้เส้นลวดขนาดเล็ก 2 เส้น ขนาดใหญ่ 2 เส้น         มีหย่องสำหรับหนุนสายตรงกลาง มีนมรับนิ้วสำหรับกดสาย 9 อัน ไม้ดีดทำด้วยเขาหรือกระดูกสัตว์         ซึงเป็นเครื่องดนตรีพื้นเมืองทางภาคเหนือ และภาคอีสานนอกจากใช้ดีดเดี่ยวแล้วยังนิยมเล่นคู่กับสะล้อ         และปี่ซอในภาคเหนือ และเล่นคู่กับแคนในภาคอีสาน

                      วิธีการดีดของซึงมี 2 อย่างคือ
         1.  การดีดที่ใช้ไม้ดีดดีดปัดลงข่างล่างอย่างเดียว ซึ่งเป็นการดีดแบบดั่งเดิม
         2.  การดีดที่ใช้ไม้ดีดดีดปัดขึ้นลงสลับกัน ซึ่งจะได้ท่วงทำนองที่ไพเราะไปอีกแบบหนึ่ง